Papa i gont

Papa termozgrzewalna

Choć papa na dachu kojarzy się raczej z materiałem starym i niezbyt sprawdzających się w dzisiejszych czasach, nie zawsze tak jest. Nowoczesne papy termozgrzewalne to materiały nowej generacji, które charakteryzują się dużo lepszą trwałością i wytrzymałością od klasycznych pap.

Papa termozgrzewalna przez wiele lat kojarzyły się nie najlepiej zarówno wykonawcom, jak i inwestorom. Ich układanie wiązało się z nieprzyjemnym zapachem, bałaganem na dachu, ryzykiem zabrudzenia lepikiem gotowych elementów budynku. W przypadku pap termozgrzewalnych o tych niedogodnościach można zapomnieć – są łatwe w montażu, praktyczne i coraz chętniej wykorzystywane jako pokrycia dachowe. Są też wyjątkowo tanie, jeśli porównamy je do kosztów zakupu innych pokryć dachowych. Co więcej – dzięki wierzchniej warstwie pokrytej posypka mogą stanowić całkiem eleganckie pokrycie dachowe.

Papy termozgrzewalne to papy nowej generacji, które pod względem funkcjonalności i wytrzymałości biją na głowę papy tradycyjne. Ich producenci wyeliminowali wszelkie niedogodności i wady, z jakimi przez lata borykano się podczas układania zwykłych pap. Dzięki nim układanie papy na dachu trwa zdecydowanie szybciej, a także wymaga mniej nakładu pracy. Papa termozgrzewalna w rzeczywistości składa się z kilku warstw, z których każda ma ogromne znaczenie dla trwałości i szczelności całego produktu.

Na samym wierzchu papy termozgrzewalnej znajduje się tak zwana powierzchnia zewnętrzna, którą stanowi posypka mineralna lub drobny piasek. Warstwa zewnętrzna dostępna jest obecnie w wielu kolorach, dzięki czemu można bez problemu dopasować kolor papy do kolorystyki pokrycia dachowego. Jak widać, papa na dachu wcale nie musi być szara, bura i ponura oraz łamliwa z biegiem czasu. Papa na dachu zachowuje swoje właściwości przez wiele lat i nie zmienia się pod względem zarówno mechanicznym, jak i estetyczym.

Pod warstwą zewnętrzną papy termozgrzewalnej znajduje się wodoszczelna mieszanka bitumiczna. Jest to warstwa, której zadaniem jest ochrona wewnętrznych części pokrycia dachowego przed szkodliwym działaniem wilgoci i wody deszczowej. Mieszanka bitumiczna w stu procentach chroni przed wnikaniem wody do wnętrza pokrycia. Dzięki temu dach pokryty papą termozgrzewalną przez wiele lat jest idealnie szczelny i nie wymaga żadnych prac konserwacyjnych. Oczywiście, pod warunkiem, że papa została położona prawidłowo przez doświadczonych fachowców. Za prace na dachu nigdy nie powinni brać się amatorzy, gdyż nawet najlepszy i najbardziej innowacyjny materiał traci swoje właściwości, jeśli znajdzie się w rękach laika.

Kolejną warstwą papy termozgrzewalnej jest osnowa, czyli materiał wzmacniający. Jest to warstwa, która odpowiada za trwałość i wytrzymałość papy. Dzięki niej pokrycie dachowe jest stabilne i bezpieczne, nie jest narażone na jakiekolwiek działanie czynników atmosferycznych i mechanicznych. Jest odporna na ucisk, zgniatanie, rozciąganie, zarysowania czy uderzenia. Jednym słowem – nie ma takiego czynnika, który mógłby zadziałać niszcząco na tę warstwę papy. Osnowa może być różnej długości i wykonana z różnych materiałów. Wybór konkretnego rodzaju jest uzależniony od miejsca, w którym papa ma zostać położona.

Pod osnową znajduje się kolejna warstwa wodoszczelnej mieszanki bitumicznej, która dodatkowo wzmacnia szczelność dachu nawet podczas kiepskich warunków atmosferycznych. Spodnią warstwą papy termozgrzewalnej jest folia poliolefinowa, która zapobiega sklejaniu się papy i zachowuje jej naturalne, pierwotne właściwości przez wiele lat. Ta wielowarstwowość nowoczesnej papy powoduje, że jest ona wyjątkowo szczelna, odporna na działanie szkodliwych czynników, mocna, trwała oraz efektowne się prezentuje. W porównaniu w tradycyjną, znaną nam od pokoleń papą, jest to więc materiał wręcz idealny na dachy.

Papa termozgrzewalna doskonale sprawdzi się jako uszczelnienie na każdym rodzaju dachu. Nie ma znaczenia, czy jest to dom jednorodzinny, budynek użyteczności publicznej, hala, magazyn czy dach nad garażem. Za każdym razem papa termozgrzewalna jest świetnym rozwiązaniem, który góruje nad innymi materiałami pod względem szczelności i odporności na negatywne czynniki atmosferyczne. Co prawda, papa jako pokrycie nie prezentuje się tak okazale, jak eleganckie dachówki, jednak w nowoczesnym budownictwie doskonale współgra ze stylistyką budynków.

Papa termozgrzewalna jest nowoczesną, ulepszoną wersją tradycyjnej papy. Aby położyć zwykłą papę potrzebna była warstwa papy asfaltowej oraz lepik, który mocował ją do pokrycia od spodu. Papa termozgrzewalna to swoiste dwa w jednym, co oszczędza czas poświęcony na prace dachowe. Papę montuje się przez zgrzewanie, dzięki czemu prace na dachu trwają zdecydowanie krócej. A to oznacza, że inwestor nie musi wydawać dużych sum na pracę ekipy dekarskiej na dachu i szybciej może cieszyć się nowym, szczelnym i trwałym dachem. Nowoczesne papy świetnie sprawdzą się na każdym rodzaju dachów, także na tych o niewielkich spadkach, gdzie papa tradycyjna nie radziła sobie najlepiej.

Papy termozgrzewalne są przeznaczone do uszczelniania dachów wykonanych z różnych materiałów: betonu, stali oraz drewna. Świetnie sprawdzają się także jako element termoizolacji budynku.

Aby papa dobrze sprawdziła się na podłożu drewnianym, również wymaga jego odpowiedniego przygotowania. Podłoże powinno być suche i wyrównane. Najlepszym rozwiązaniem będzie, jeśli wykonawca przed warstwą papy termozgrzewalnej położy pod spodem odpowiednio dobraną papę podkładową.

Jeżeli papa termozgrzewalna ma być położona na warstwie termoizolacji wykonanej z płyt wełny mineralnej, musza być one odpowiednio wytrzymałe na czynniki zewnętrzne. Chodzi nie tylko o dobór materiału, ale też jego prawidłowe zamocowanie. Wełna jest niepalna, nie wchodzi też w żadne reakcje chemiczne ze związkami znajdującymi się w papie termozgrzewalnej. Pod papę najlepiej jednak wybierać takie płyty z wełny mineralnej, które mają specjalnie wzmocnioną powierzchnię. Pierwsza warstwa papy powinna być papa podkładowa, która należy zamontować mechanicznie lub po prostu przykleić do powierzchni pokrycia.

Na termoizolacyjną warstwę styropianu również bez problemu można położyć papę termozgrzewalną. Najlepiej do tego celu wykorzystać płyty, które są laminowane papą – takie rozwiązanie znacznie ułatwi prace ekipie budowlanej i skróci czas mocowania papy do powierzchni pokrycia.

Nowoczesne papy termozgrzewalne cechują się dużo większą odpornością i nie mają tych wad papy tradycyjnej, z powodu których wielu inwestorów omijało papę szerokim łukiem. Jedną z takich wad była podatność papy tradycyjnej na butwienie i pękanie pod wpływem upływu czasu czy kiepskich warunków atmosferycznych.

Papy termozgrzewalne są elastyczne i nie ulegają żadnym naciskom ani naporom. Nie wysychają pod wpływem czasu, nie pękają i nie tworzą szczelin, przez które do wnętrza dachu może wnikać wilgoć i woda deszczowa. Przez wiele lat zachowują takie same parametry jak tuż po ich zamocowaniu na pokryciu dachowym.

Papy termozgrzewalne są w stu procentach odporne na działanie wody i wilgoci nawet wtedy, gdy zalegają one na dachu przez długi czas. Mieszkańcy nie maja więc powodów do zmartwień – raz położona papa będzie sprawowała się jak nowa przez długi czas. Co więcej – papa termozgrzewalna praktycznie nie wymaga żadnych prac konserwacyjnych. Zaawansowany proces technologiczny pozwolił bowiem na powstanie materiału, którego nie trzeba sprawdzać co kilka miesięcy.

Papa termozgrzewalna to materiał odporny na każde czynniki atmosferyczne, nie tylko wodę i wilgoć. O każdej porze roku sprawdza się ona tak samo dobrze. Latem jest wysoce odporna na promieniowanie słoneczne i wysokie temperatury. Ani jeden, ani drugi czynnik nie obniżają funkcjonalności i wytrzymałości uszczelnienia dachu. Równie dobrze papa termozgrzewalna sprawdza się zimą – zachowuje swoją elastyczność i szczelność nawet wtedy, gdy temperatura spadnie znacznie poniżej zera i niektóre elementy pokrycia dachowego mogą się łamać, odkształcać czy pękać. Tymczasem dachówki czy rynny mogą pod wpływem mrozu pęknąć czy zniekształcić się, a papa termozgrzewalna będzie nadal w doskonałym stanie.

W odróżnieniu od tradycyjnych pap, papa termozgrzewalna nie wymaga używania żadnych dodatkowych elementów czy materiałów podczas montażu. Nie ma potrzeby używania lepików mocujących papę do powierzchni pokrycia.

Papy termozgrzewalne, ze względu na funkcjonalność można podzielić na papy podkładowe oraz wierzchniego krycia. Te pierwsze mają stronę zewnętrzną wykończoną piaskiem. Natomiast papy wierzchniego krycia wykończone są różnego rodzaju posypkami – może to być posypka bazaltowa lub inna posypka mineralna. Posypki są barwione na wiele kolorów, dzięki czemu są nie tylko funkcjonalne i trwałe, ale też świetnie wkomponują się w każdą stylistykę pokrycia.

Termozgrzewalne papy podkładowe najczęściej są wykorzystywane jako hydroizolacja na poziomie fundamentów , a także jako pierwsza warstwa na dachach płaskich. Kładzie się je na spodzie, a na wierzchu doskonale sprawdzają się papy wykonane na osnowie z włókna szklanego oraz papy modyfikowane, wykonane z tworzyw sztucznych, między innymi z trwałego i wytrzymałego poliestru. Natomiast papy wierzchniego krycia są coraz częściej wykorzystywane do tworzenia wielowarstwowych systemów hydroizolacji. Są przeznaczone głównie na dachy płaskie.

Nawet najlepsza papa termozgrzewalna może nie spełnić swojego zadania, jeśli po zakupie, a przed położeniem na dachu będzie przechowywana w niewłaściwych warunkach. Jeśli inwestor zdecyduje się na najlepsze rozwiązanie, a przy tym najdroższe, nie powinien mieć podstaw do reklamacji u producenta i sprzedawcy, jeśli nie zadba o właściwe miejsce do składowania papy. Dotyczy to głównie sytuacji, gdy papa zakupiona jest w sezonie jesiennym i musi przez całą zimę poczekać na moment, gdy zostanie położona na dachu.

Papy termozgrzewalne po zamontowaniu na dachu sprawują się bez zarzutu. Ale jeśli są jeszcze w rolkach i dopiero inwestorzy przymierzają się do ich zamocowania na dachu, nie powinny znajdować się w zimie na zewnątrz czy w miejscach, które są całkowicie nieogrzewane i narażone na działanie niskich temperatur. Papa może się wychłodzić albo całkowicie przemarznąć, co sprawi, że na dachu stanie się całkowicie bezużyteczna, a inwestycja w nowoczesny materiał uszczelniający będzie pieniędzmi, które inwestor wyrzuci w błoto.

Kto zamierza prowadzić prace na dachu w niskich temperaturach powinien pamiętać o tym, że papy termozgrzewalne powinny co najmniej przed 24 godziny przed ich położeniem na dachu znajdować się w pomieszczeniach ogrzewanych i ciepłych. Dzięki temu po rozwinięciu na dachu papa termozgrzewalna będzie zachowywała się prawidłowa, łatwo będzie można ją zamontować i nie straci swoich unikalnych, praktycznych właściwości. Jeżeli inwestor lub wykonawca nie zachowa tego terminu, papa już w momencie układania może pękać i kruszyć się, co sprawi, że prace na dachu pozbawione będą sensu, a powstała warstwa izolacyjna na pewno nie spełni swojego zadania. Co więcej, po ułożeniu takiej uszkodzonej papy nie ma co czekać na wyższe temperatury i ładną pogodę. Raz zniszczona i uszkodzona papa nie zmieni swoich właściwości pod wpływem ciepła i słońca.

Papę zwiniętą w rolki należy przede wszystkim ustawiać w pozycji pionowej. Rolki powinny stać, a nie leżeć. Najlepiej, aby znajdowały się pod dachem, aby nie były narażone na szkodliwe działanie promieni słonecznych, wody deszczowej czy silnego wiatru. Podobnie wygląda kwestia przewożenia rolek z papa. Powinny być transportowane pod przykryciem i najlepiej w pozycji stojącej. Dzięki temu papa termozgrzewalna dotrze na plac budowy w takim samym stanie i zachowując takie same, jakie obiecywał producent czy sprzedawca.

Przed położeniem papy termozgrzewalnej na dowolnym rodzaju dachu, należy wykonać wszystkie prace wstępne. Na dachu powinny znajdować się już wszystkie jego elementy, włącznie z rynnami i hakami. Pierwszą warstwa powinna być zwykła papa podkładowa, dzięki której uzyskamy jednolitą powierzchnię. Papę podkładową należy też wykorzystać do obróbek kominów, świetlików i innych elementów dachowych.

Papy termozgrzewalne należy układać wtedy, gdy temperatura powietrza jest powyżej zera. W niższej temperaturze możliwe jest mocowanie papy wyłącznie po wspomnianym wcześniej przechowywaniu papy przez co najmniej 24 godziny w pomieszczeniu ogrzewanym.

Rolkę papy na dachu należy rozwinąć w miejscu, w którym docelowo ma się znajdować. Następnie należy ją dopasować do powierzchni – w razie potrzeby przyciąć i uwzględnić odpowiedni wymiar zakładów (najczęściej około 12-15 cm). Kolejnym krokiem jest zwinięcie papy z dwóch stron do środka. Sam proces mocowania papy polega na podgrzewaniu jej spodniej strony palnikiem tak długo, dopóki masa nie zacznie się topić. Wtedy należy bardzo powoli rozwijać rolkę i dociskać ją do powierzchni dachu.

Po zamocowaniu pierwszej rolki należy analogicznie postępować z kolejnymi. Trzeba jedynie pamiętać, aby łączyć rolki na odpowiednio duże zakłady. Zakład wzdłużny powinien mieć około 10 cm szerokości, a zakład poprzeczny – w granicach 15 cm. Zakłady należy wykonywać tak, by były zgodne z kierunkiem spływu wody, w przeciwnym razie utworzą się zagłębienia idealne do zalegania wody deszczowej.